Naging maganda at maayos naman ang lahat, ngunit ang hindi ka halos makayanan ay ang pangungulila ko sa aking pamilya na kailangang maiwan sa laguna dahil sa kakulangang pinansyal at sa iba pang aspeto ng pamumuhay na maiiwan.
Dito ko lubos na nakilala ang aming mga kamag-anak sa side ng nanay ko, maayos naman ang pakikitungo nila, ngunit isa lang ang mahirap, magtiis kung wala ka at kung wala silang inaalok para sayo at lalo na ang makisama sa kanila at sa klase ng pamumuhay na meron sila.
Dito ko lubos na nakita ang kagandahan ng lugar na ito, simula sa pagtingin gaili ibabaw ng eroplano hagang sa pab landing nito sa airport. Ang paglibot ko sa city nila na lubos kong ikinamangha. Ang mga mababait na tao at ang mga sariwang pagkain, magagandang tanawin at ang maaliwalas at tahimik na lugar.
Sabi nila madalang dumaan ang bagyo dito, kaya halos lahat ng mga bahay na nakikita ko ay hindi nawawala ang mga kawayan,simula sa brace ng bubong hanggang sa sahig ng kanilang mga bahay.
Dito ako nagkaroong ng pagkakataong makapag aral sa mababang halaga. Maganda at maayos din ang edukasyon at kame ang binibigyang importansya sa lugar na halos madame ang mga kabataan.
Dito ako naglalage hangang ngaun, sa kadahilanang ako ay nag aaral ng kursong "Bachelor of science in Computer Science ng unang taon sa kolehiyo.
Ngaun ang ika lawang semester ko dito at umaabot na ako ng syam hangang sampung bwan simula ng pagkakawalay ko sa aking pamilya.
Hindi din naman nalalayo ang buhay nila sa buhay ng mga taga laguna, simple tahimik at masaya na sa simpleng kung anong meron sila.
Nakakagulat lang daw sa part nila na ang isang tulad ko na taga laguna ay napadpad at dito pa nakuhang mag aral samantalang mas mganda daw ang mga iniindorsong kurso at magagandang trabaho ang pweding maibigay.
Ang saken lang, i want to see the places that beyond of what i used to see before, ika nga ng iba explorations lang. Pero para sa isang teenager na katulad ko, its not just only an explorations but it is also finding to oneself that i can stand and decide on my own out in the diameter of my father and also to know my own limitations in my own. To gain more friends, and to gain more confidence ta face another people that you don't know eversince.
Ang pagpunta ko dito ang naging daan para maranasan ko almots all the "first time", ang pagsakay sa airplane,ang malayo ng matagal sa pamilya, ang walang dapat paniwalaan kundi ang sarili, ang pagpapahalaga sa mga turo at paaral ng magulang, paggala ng walang inaalalang magagalit, ang pag aaral ng dialect na hiligaynon, at higit sa lahat unang pagkakataong makapag aral sa kolehiyo at ang nakilala ko ang aking mga kamag anak.
Ngaun, second sem na, nagpaplano ulet na umuwi sa laguna sa bakasyon at makasama muli ang aking mga naiwang pamilya...
salamat sa pagbabasa.... Mark Leonard A Rivera.
Dito ko lubos na nakilala ang aming mga kamag-anak sa side ng nanay ko, maayos naman ang pakikitungo nila, ngunit isa lang ang mahirap, magtiis kung wala ka at kung wala silang inaalok para sayo at lalo na ang makisama sa kanila at sa klase ng pamumuhay na meron sila.
Dito ko lubos na nakita ang kagandahan ng lugar na ito, simula sa pagtingin gaili ibabaw ng eroplano hagang sa pab landing nito sa airport. Ang paglibot ko sa city nila na lubos kong ikinamangha. Ang mga mababait na tao at ang mga sariwang pagkain, magagandang tanawin at ang maaliwalas at tahimik na lugar.
Sabi nila madalang dumaan ang bagyo dito, kaya halos lahat ng mga bahay na nakikita ko ay hindi nawawala ang mga kawayan,simula sa brace ng bubong hanggang sa sahig ng kanilang mga bahay.
Dito ako nagkaroong ng pagkakataong makapag aral sa mababang halaga. Maganda at maayos din ang edukasyon at kame ang binibigyang importansya sa lugar na halos madame ang mga kabataan.
Dito ako naglalage hangang ngaun, sa kadahilanang ako ay nag aaral ng kursong "Bachelor of science in Computer Science ng unang taon sa kolehiyo.
Ngaun ang ika lawang semester ko dito at umaabot na ako ng syam hangang sampung bwan simula ng pagkakawalay ko sa aking pamilya.
Hindi din naman nalalayo ang buhay nila sa buhay ng mga taga laguna, simple tahimik at masaya na sa simpleng kung anong meron sila.
Nakakagulat lang daw sa part nila na ang isang tulad ko na taga laguna ay napadpad at dito pa nakuhang mag aral samantalang mas mganda daw ang mga iniindorsong kurso at magagandang trabaho ang pweding maibigay.
Ang saken lang, i want to see the places that beyond of what i used to see before, ika nga ng iba explorations lang. Pero para sa isang teenager na katulad ko, its not just only an explorations but it is also finding to oneself that i can stand and decide on my own out in the diameter of my father and also to know my own limitations in my own. To gain more friends, and to gain more confidence ta face another people that you don't know eversince.
Ang pagpunta ko dito ang naging daan para maranasan ko almots all the "first time", ang pagsakay sa airplane,ang malayo ng matagal sa pamilya, ang walang dapat paniwalaan kundi ang sarili, ang pagpapahalaga sa mga turo at paaral ng magulang, paggala ng walang inaalalang magagalit, ang pag aaral ng dialect na hiligaynon, at higit sa lahat unang pagkakataong makapag aral sa kolehiyo at ang nakilala ko ang aking mga kamag anak.
Ngaun, second sem na, nagpaplano ulet na umuwi sa laguna sa bakasyon at makasama muli ang aking mga naiwang pamilya...
salamat sa pagbabasa.... Mark Leonard A Rivera.
0 Comments to "Ang aking naramdaman"